czytanie to rozrywka

Nowe zdjęcie, nowy post i wiele lajków. Zmiana statusu, kolejny komentarz, następna reakcja... Tak toczy się życie wielu z nas. Na każdym zdjęciu jesteśmy uśmiechnięci, w każdym poście emanujemy szczęściem, a nawet jeżeli czasami zdarzy się coś smutnego, to po setnym polubieniu mamy lepszy dzień. Czy jednak wszystko jest takie idealne? Autun obserwuje Daphne na instaface, ponieważ ta adoptowała jej córeczkę. Wie, co jej dziecko je na śniadanie, jak się ubiera, do jakiej szkoły chodzi. Pewnego dnia jednak profil na portalu społecznościowym znika, a Autun wpada w panikę. Dlaczego profil zniknął? Czy idealne życie jest możliwe? Jakie tajemnice kryje Daphne i jej rodzina? Fabuła i styl Książka pisana jest z perspektyw dwóch kobiet: młodej Autun, która jest zafascynowana życiem swojej bogatej sąsiadki i Daphne, wrzucającej na instaface wszystko, co dzieje się w jej życiu. Myślę, że ten celowy zabieg był doskonały. Pozwolił czytelnikowi poznać te same wydarzenia z każdej strony. Jeśli chodzi

Zawsze, gdy czytam o segregacji rasowej jest mi źle. Nie rozumiem jak można dyskryminować człowieka tylko dlatego, że ma inny kolor skóry. Zresztą, brak tolerancji wzbudza u mnie złe emocje zawsze, nie tylko jeśli chodzi o rasizm. Czarnoskóra prostytutka zostaje oskarżona o zabójstwo syna senatora. Kobieta twierdzi, że jest niewinna, a gdy widziała ofiarę po raz ostatni, ta jeszcze żyła. Prawnik z firmy zajmującej się bogatymi klientami niespodziewanie zostaje poproszony o obronę kobiety. Czy Jones rzeczywiście jest niewinna? Czy kolor skóry we współczesnej Ameryce wciąż ma znaczenie przy wydawaniu wyroków? Czy wartości, które wpajają nam rodzice mogą być dla nas ważne do końca życia? Fabuła i styl Przyznam, że do połowy książki powtarzałam, że to trochę nuda. Kręciliśmy się właściwie wokół jednego i z każdym kolejnym rozdziałem zastanawiałam się, czy coś jeszcze zdoła mnie zaskoczyć. I owszem, w połowie powieść przyspiesza, a czytelnik nie potrafi się oderwać. "Kolor prawa"

Zdecydowanie najlepszy kryminał, jaki czytałam w tym roku! Nie mogłam się oderwać i - chociaż nie czytam w nocy leżąc w łóżku - złamałam moją zasadę! Lato 2016: grupa znajomych ze studiów jedzie na coroczne spotkanie. W trakcie imprezy ginie córka jednej z par, piętnastoletnia Ada. Czy dziewczyna nie żyje? Jeśli tak, kto i dlaczego zamordował nastolatkę? Jakie tajemnice kryje studencka przeszłość? Fabuła i styl Książka podzielona jest na trzy części, które się przeplatają. Pierwszy raz spotkałam się z takim zabiegiem i przyznać muszę, że w każdej części wątki są na tyle interesujące, że nie miałam ani jednego momentu znudzenia. Chmielarz w mistrzowski sposób ukazuje nam rozpad rodziny po zaginięciu dziecka. Pokazuje, jak w prosty sposób możemy kreować rzeczywistość i manipulować ludźmi. "Żmijowisko" to nie tylko doskonały kryminał. To przede wszystkim dobra powieść sensacyjna ze wspaniałą warstwą społeczno-obyczajową. Każdy wątek, każdy bohater i sytuacja są przemyślane, a in

Istnieją książki o tematyce ponadczasowej. Taką z całą pewnością jest dramat Gabrieli Zapolskiej "Moralność pani Dulskiej". Dulska wraz z mężem, dziećmi i służbą zamieszkuje duże mieszkanie w kamienicy. Kobieta żyje w przeświadczeniu, że własne brudy pierze się we własnym gronie, jest również przekonana o tym, że jej rodzina to wzór cnut i u niej w domu wszystko jest w porządku. Sytuacja jednak wymyka się spod kontroli, gdy służąca zachodzi w ciążę z jej synem, a w powietrzu wisi mezalians. Fabuła i styl "Moralność pani Dulskiej" dzieli się na trzy akty, a akty na poszczególne sceny. Nie ukrywam, czyta się bardzo szybko i dziwi mnie to, że nie była to moja szkolna lektura. Dialogi bohaterów są doskonałe i inteligentne i mimo, że książka została wydana w 1906 roku jej tematyka jest tak ponadczasowa i dzisiejsza, że momentami miałam wrażenie, jakbym czytała o kimś, kogo doskonale znam. Bohaterowie Pani Dulska to kobieta obłudna. Jedyne, co potrafi, to pokrzykiwanie na

Chcecie trochę chłodu i świąt w upały? Śnieg, miłość i Boże Narodzenie - wszystko to za sprawą "Świątecznej kafejki" Amandy Prowse. Bea ma 53 lata i traci męża. Jego śmierć,  kłopoty z synem i zamieszkanie z wnuczką, wszystko to sprawia, że musi szybko wziąć się w garść i nie tkwić w żałobie. Kobieta kocha tylko jednego mężczyznę, biologicznego ojca jej dziecka. Czy w życiu prawdziwa miłość trafia się tylko raz? Czy wyjazd do śnieżnej Szkocji z gorącej Australii to będzie dobry pomysł? Czy po stracie jednego mężczyzny powinno się wracać do przeszłości? Fabuła i styl Wiadomo, to romans. A takie gatunki zwykle kończą się dobrze i wyciskają łzy. Jednak w "Świątecznej kafejce" jest coś naprawdę magicznego. Myślę, że to dobry styl, brak wulgarności i nagłych porywów namiętności wyróżniają tę powieść spośród innych. Wszystko jest tu składne, dopracowane. Rozdziały nie są ani krótkie, ani długie. Na uwagę zasługuje także fakt, że Prowse opowiada o lokalnych zwyczajach, pot

Dzisiaj stwierdziłam, że nie będę się rozdrabniać. Najlepiej napisać o cyklu razem, bez oceniania każdego tomu osobno. Są to książki tak cieniutkie, że wspomnę o nich w jednej notce. Cykl pobierowski składa się z trzech tomów: 1 "Horyzonty uczuć" - (oceniony na 4) 2 "Na brzegu życia" - (Oceniony na 4) - z wielkim trudem 3 "Wiatr wspomnień" - (oceniony na 3,5). Do niewielkiego Pobierowa zjeżdżają się turyści. W pensjonacie pani Matyldy splatają się losy wielu bohaterów. Często są to ludzie pogubieni, samotni, skrzywdzeni. Nad morzem potrafią odnaleźć szczęście i miłość. Fabuła i styl Do stylu autorki naprawdę nie mogę się przyczepić. Zdania są krótkie, sceny treściwe, a dialogi prawdziwe. Na dodatek, czytelnik naprawdę może się z bohaterami jakoś utożsamić. Ja mogę powiedzieć, że Schrammek świetnie obserwuje ludzi. Chociaż nie brakuje tu stereotypów i typowych dla małego miasteczka plotek i ploteczek, to jednak ma to swój urok i sens. Gorzej z fabułą. O ile