czytanie to rozrywka

Wyjdę na czepialską i bezwzględną. Jednak to, czego nienawidzę w książkach, to absurd! A prócz tego są to błędy językowe, stylistyczne, rzeczowe i wszystkie inne! Izabela Wieniawska jest dziennikarką. Na jej głowę zwalają się same problemy: walczy o awans, próbuje ratować babcię przed widmem przeprowadzki i boryka się z kłopotami z własnym mieszkaniem. Czy Izabeli uda się spełnić marzenia? Co stanie sie z pałacem, w którym mieszka babcia? Czy kobieta odnajdzie miłość? Fabuła i styl Nie będę nawet mówić wam, ile razy powtarzano mi, że "pytać" i "patrzeć" to nie są czasowniki zwrotne. A u Aleksandry Tyl są. "Izabela patrzyła się na niego...", "Izabela pytała się babci", "Muszę spytać się szefa"... Albo pytasz się siebie, albo pytasz kogoś bez się! Czy to takie trudne? Gdzie jest korekta, ja pytam (bez się)! Może poszli się pytać, jak coś napisać? Kolejna rzecz, to doświadczenie zawodowe głównej bohaterki. Pracuje w gazecie rok, ale twierd

Ostatnio trafiam na obyczajówki, które zawierają w sobie elementy emigracyjne. Taki miesiąc chyba, niestety, raz jest lepiej z takimi książkami, a raz całkiem średnio. Jende Jonga jest Kameruńczykiem. Wraz z żoną i malutkim synkiem przylatuje do Ameryki, żeby zacząć nowe życie. Mężczyzna dzięki znajomościom dostaje pracę szofera u bogatego Edwardsa. Czy uda mu się utrzymać pracę? Jak potoczą się losy rodziny Jongi? Czy pieniądze są w życiu najważniejsze? Fabuła i styl Książka składa się z ponad sześćdziesięciu krótkich rozdziałów. Narracja jest trzecioosobowa. Styl powieści jest niespójny. Raz czytamy opisy napisane pięknym, wręcz literackim językiem, żeby za moment przeczytać zwyczajny opis rodem z wypracowania gimnazjalisty. Wygląda to trochę tak, jakby autorka nie umiała się zdecydować, który będzie lepszy. Denerwowały mnie na siłę wciskane afrykańskie potrawy, afrykańskie nazwy, które nie były tłumaczone. Myślę, że miało to na celu ukazanie problemów z asymilacją w społeczeństwie a

Czy zastanawialiście się kiedyś, co wiecie o Izraelu? A ile wiecie o Żydach i ich religii? Ja tak, dlatego bardzo się cieszę, że mogłam przeczytać tę powieść. Michael Kind jest rabinem, a jego żona, Leslie, dla niego porzuciła swoją wiarę i przeszła na judaizm. Nie byłoby w tym może nic zdrożnego, gdyby nie fakt, że jej ojciec jest pastorem. Czy małżeństwo przetrwa? Jak poradzić sobie w trudnych czasach segregacji rasowej? Czy dla miłości można wyrzec się wiary? Fabuła i styl Książkę czyta się jednym tchem. Za sprawą doskonałego stylu, ale także bardzo dobrego podejścia autora do tematu. Myślę, że przygotowanie się do przedstawienia jakiejś historii, rozmowy ze znawcami i czytanie publikacji, to pierwsze i najważniejsze, co powinien przed pisaniem zrobić autor. W ciekawy sposób ukazał wędrówkę rabina od jednej gminy do kolejnej, problemy, jakie napotykał podczas posługi, kłopoty, jakie mogą mieć żydowskie dzieci w szkole i to, jak czuła się jego żona, chociaż sama zdecydowała się przej

Pamiętam, że pierwszy raz o czarnej wołdze usłyszałam w dzieciństwie. Nie wiem, w jakim kontekście i dlaczego mi o tym powiedziano, jedno jest pewne, zastanawiałam się długo, czy ona jeszcze jeździ i czy mnie też kiedyś porwie. A teraz, kiedy zobaczyłam tytuł książki Przemysława Semczuka, po prostu musiałam przeczytać! Przestępstwo, to nie tylko morderstwo, to także kradzież, fałszerstwo, wyłudzenie, czy pobicie. Jakich przestępstw dopuszczali się Polacy w PRL-u? Czy milicja zawsze była nieudolna? Czy możliwe jest zabójstwo dla kilku złotych? Fabuła i styl Czytałam już jedną książkę Przemysława Semczuka. Bardzo mną wstrząsnęła historia "Wampira z Zagłębia". Tym razem także były zbrodnie, które wywoływały u mnie przerażenie. Dwanaście różnych spraw. Możemy dowiedzieć się o porwaniach dzieci w latach pięćdziesiątych i sześćdziesiątych, przeczytać o fałszerzach pieniędzy, o najbardziej okrutnych mordercach kobiet (Karol Kot, czy Zdzisław Marchwicki), czy o tajemniczych zgonach n