Czasy secondhand - koniec czerwonego człowieka - Swietłana Aleksiejewicz
"U nas wszystko jest przymusowo dobrowolne". To cytat z tej niełatwej książki. Cytat, który doskonale oddaje klimat całości.
Jest rok 1991. Demonstranci wychodzą na ulicę Moskwy. Upada stare, rodzi się nowe. Co to jest kapitalizm? Czy łatwo odnaleźć się w nim ludziom wychowywanym w komuniźmie? Co zmienił w życiu zwyczajnych ludzi?
Fabuła i styl
Czytałam już książkę tej autorki i fabularnie jest podobna do tego reportażu. Dzieli się na dwie części. Narratorami są ludzie, którzy opowiadają swoje historie. Wspominają lata dziewięćdziesiąte, ale nie tylko. Opowiadają o tym, jak żyło się im za Stalina, jaka była ich młodość, o czym marzyli, czego pragnęli. Mówią, czego spodziewali się po kapitaliźmie, czy nowe aby na pewno oznacza lepsze. Nie są to historie łatwe, a autorka niczego nie upiększa. Pozwala bohaterom wypowiadać się po swojemu, naturalnie. Wiele tu niedomówień, pourywanych zdań, łez, żalu i okrucieństwa.
Aleksiejewicz nie ingeruje w historie. W całej książce jej wypowiedzi jest naprawdę niewiele, co pozwala odnieść wrażenie, jakby oglądało się dobry film.
Bohaterowie
Często to zwykli ludzie z ogromnym bagażem doświadczeń. Tacy, którzy przeżyli wojnę, potem trudne powojenne czasy, a kapitalizm nie wniósł w ich życie niczego dobrego. Są wśród nich też tacy, którzy zachłysnęli się czymś nowym, szybko zarobili, a jeszcze szybciej stracili. TO opowieści trudne, nie pozbawione żalu, frustracji i - mimo wszystko - chęci przeżycia czegoś dobrego.
Reportaż, który na pewno wami wstrząśnie, ale również skłoni do przemyśleń. Polecam, bo warto - tylko nie czytajcie całości od razu.
Autor: Swietłana Aleksiejewicz.
Tytuł: "Czasy secondhand - koniec czerwonego człowieka".
Wydawnictwo: Znak.
Ocena: 5,5.
Jest rok 1991. Demonstranci wychodzą na ulicę Moskwy. Upada stare, rodzi się nowe. Co to jest kapitalizm? Czy łatwo odnaleźć się w nim ludziom wychowywanym w komuniźmie? Co zmienił w życiu zwyczajnych ludzi?
Fabuła i styl
Czytałam już książkę tej autorki i fabularnie jest podobna do tego reportażu. Dzieli się na dwie części. Narratorami są ludzie, którzy opowiadają swoje historie. Wspominają lata dziewięćdziesiąte, ale nie tylko. Opowiadają o tym, jak żyło się im za Stalina, jaka była ich młodość, o czym marzyli, czego pragnęli. Mówią, czego spodziewali się po kapitaliźmie, czy nowe aby na pewno oznacza lepsze. Nie są to historie łatwe, a autorka niczego nie upiększa. Pozwala bohaterom wypowiadać się po swojemu, naturalnie. Wiele tu niedomówień, pourywanych zdań, łez, żalu i okrucieństwa.
Aleksiejewicz nie ingeruje w historie. W całej książce jej wypowiedzi jest naprawdę niewiele, co pozwala odnieść wrażenie, jakby oglądało się dobry film.
Bohaterowie
Często to zwykli ludzie z ogromnym bagażem doświadczeń. Tacy, którzy przeżyli wojnę, potem trudne powojenne czasy, a kapitalizm nie wniósł w ich życie niczego dobrego. Są wśród nich też tacy, którzy zachłysnęli się czymś nowym, szybko zarobili, a jeszcze szybciej stracili. TO opowieści trudne, nie pozbawione żalu, frustracji i - mimo wszystko - chęci przeżycia czegoś dobrego.
Reportaż, który na pewno wami wstrząśnie, ale również skłoni do przemyśleń. Polecam, bo warto - tylko nie czytajcie całości od razu.
Autor: Swietłana Aleksiejewicz.
Tytuł: "Czasy secondhand - koniec czerwonego człowieka".
Wydawnictwo: Znak.
Ocena: 5,5.
Jeśli chodzi o tę autorkę, to wciąż czekają u mnie na dokończenie "Cynkowi chłopcy". Ale już wychodzę na prostą z książkowymi zaległościami, więc niedługo się za nią wezmę. A potem ko wie, może sięgnę po inne reportaże Aleksiejewicz?
OdpowiedzUsuńBuziaki :*
Autorka ma to do siebie, że dobrze oddaje opisywane czasy. Ja mam zamiar przeczytać wszystko, co napisała. :)
Usuń