Włoskie szpilki - Magdalena Tulli

To nie będzie zwyczajna recenzja. No bo jak opowiedzieć o książce nacechowanej tyloma emocjami. O książce, która tak naprawdę nie ma ogromnej akcji, a jeśli się ją dostrzeże, to schodzi ona na dalszy plan. Najważniejsze są tu uczucia, autorka zostawia nas z mnóstwem przemyśleń. Zakończenie za to jest takie, że refleksje jeszcze długo plączą się po głowie.
Styl jest przepiękny. Literacki, przenikliwy, oszałamiający. Chociaż jest to powieść cienka, czyta się ją jednym tchem. Pochłania tylko po to, żeby z każdą kartką pragnąć więcej.
Główna bohaterka to osoba nierozumiana i odrzucona. Od dzieciństwa daje się jej odczuć, że jest inna i niewarta uwagi. Ta samotność, o której mówi Magdalena Tulli tak przytłacza, że aż boli.
We "Włoskich szpilkach" nie brak też wątków rodzinnych i historycznych, co tylko dodaje smaku.

Jeśli chcecie poznać coś innego, niż zwyczajna powieść, sięgnijcie.

Autor: Magdalena Tulli.
Tytuł: "Włoskie szpilki".
Wydawnictwo: Nisza.
Ocena: 5.

Komentarze

  1. Unknown2 sierpnia 2018 03:43

    "Tak przytłacza, że aż boli" - przekonałaś mnie! :D Dopisuję do długiej jak Mur Chiński listy :)
    Buziaki :*

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

recenzje ponownie

Chyba się uda i recenzje będą się pojawiać. Postaram się, chociaż niczego nie obiecuję, ale niechaj to będzie postanowienie noworoczne. Niech będzie tk, że raz na jakiś czas zjawi się tu post o książce, czy o czymkolwiek. Szczęśliwego nowego roku!              
Czytaj więcej

Jensen - Rodzina

Bardzo dawno nie zarwałam połowy nocki. Tak mnie wciągnęło, że dosłownie tylko malutka część zdrowego rozsądku kazała mi o drugiej odłożyć książkę... Laura w wypadku traci męża. Wraz z siedemnastoletnią córką są zmuszone opuścić dom. Gdy zostają odrzucone przez rodzinę trafiają na farmę, do pewnej wspólnoty, która obiecuje im pomóc. Z czasem Laura zauważa, że wokół niej dzieją się niepokojące rzeczy, a córka staje przeciwko niej. Kto i dlaczego manipuluje Laurą i jej dzieckiem? Czy miłość matki może pokonać wszelkie przeciwności losu? Czy piętrzące się sekrety rodzinne są w stanie rozwalić nawet najtrwalszą relację? I wreszcie - czy o rodzinie muszą świadczyć więzy krwi? Fabuła i styl Powieść Jensen czyta się niesamowicie szybko? Dlaczego? Po pierwsze dwie perspektywy. Z jednej strony wszystko opowiada nam Laura, a z drugiej jej córka Matilda. Zabieg znany, a jak bardzo pasujący do książki. Często bowiem zdarza się tak, że dwie perspektywy i te same wydarzenia nas nudzą, a tu nie ma te
Czytaj więcej

Pamuk - Biały zamek

Kiedyś usłyszałam zdanie, że Orhana Pamuka albo się kocha i go czyta, albo się go nie znosi, nie rozumie i odkłada. Zdecydowanie należę do drugiego typu czytelników, bo umęczyłam się okropnie, chociaż inteligencja mi nie szwankuje, rozumiem, co chciał nam przekazać autor, lecz niestety, forma nie ta... Pewien Wenecjanin trafia do Hodży, który jest do niego bardzo podobny. Ma uczyć go astronomii, filozofii, ratuje miasto przed dżumą, dzięki czemu Hodża może zostać pomocnikiem Padyszacha. A tymczasem bliska jest klęska pod Wiedniem, a Hodża, człowiek o umyśle otwartym zaczyna cierpieć, że nikt go nie rozumie i wszyscy wierzą w przesądy. Autor pragnął zmusić czytelnika - tak samo jak Wenecjanin Hodżę - do autoanalizy, do przesiąknięcia zachodem, do bycia otwartym. W pewnym momencie mamy tu zamianę ról, Turek chce być Wenecjaninem, a Wenecjanin Turkiem. Mnie jednak wszystko w pewnym stopniu się pomieszało i zaczęłam zastanawiać się, kto tu jest kim... Rozumiem, że Pamuk przedstawił pogląd,
Czytaj więcej