Nesterowicz - Każdy został człowiekiem

Ostatnio często czytam reportaże. Nie sądziłam, że ten mnie tak bardzo wciągnie i że tak wysoko go ocenię.

Książka opowiada o awansie mieszkańców polskiej wsi. Ludzie urodzeni w latach trzydziestych stają się w latach pięćdziesiątych dorośli, mają marzenia, chcą się kształcić, posiadają swoje poglądy.  Tylko, czy wszystkie poglądy w tamtych czasach były mile widziane/słyszane?
Do miast w latach pięćdziesiątych przeniosło się ponad trzy miliony ludzi i tak właśnie zaczęła się wielka przemiana struktury społecznej.
Nesterowicz jako źródło wiedzy wykorzystał dziewięć tomów pamiętników (ponad sześć tysięcy stron czytania). Pamiętniki te ukazały się w latach sześćdziesiątych pod tytułem: "Młode pokolenie wsi Polski Ludowej". Z tego zbioru właśnie autor wyłuszczył czwórkę bohaterów: Reginę, Mariana, Adelę i Jana. Każdy z nich reprezentował nieco inną postawę życiową, każdy chciał być kimś innym, miał inne marzenia i plany.
Pokazał ludzi, którym udało się zrealizować swoje pragnienia (Regina w końcu zostaje nauczycielką), ale też takich, którzy wciąż szukali swojej drogi (Marian nie mający szczęścia w pracy czy miłości).
Bohaterowie są świetnie wykreowani a język zbliża nas do lat pięćdziesiątych i sześćdziesiątych.
Bardzo mi się podobało i szczerze polecam!

Autor: Piotr Nesterowicz
Tytuł: "Każdy został człowiekiem"
Wydawnictwo: Czarne
Ocena: 5,5

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

recenzje ponownie

Chyba się uda i recenzje będą się pojawiać. Postaram się, chociaż niczego nie obiecuję, ale niechaj to będzie postanowienie noworoczne. Niech będzie tk, że raz na jakiś czas zjawi się tu post o książce, czy o czymkolwiek. Szczęśliwego nowego roku!              
Czytaj więcej

Jensen - Rodzina

Bardzo dawno nie zarwałam połowy nocki. Tak mnie wciągnęło, że dosłownie tylko malutka część zdrowego rozsądku kazała mi o drugiej odłożyć książkę... Laura w wypadku traci męża. Wraz z siedemnastoletnią córką są zmuszone opuścić dom. Gdy zostają odrzucone przez rodzinę trafiają na farmę, do pewnej wspólnoty, która obiecuje im pomóc. Z czasem Laura zauważa, że wokół niej dzieją się niepokojące rzeczy, a córka staje przeciwko niej. Kto i dlaczego manipuluje Laurą i jej dzieckiem? Czy miłość matki może pokonać wszelkie przeciwności losu? Czy piętrzące się sekrety rodzinne są w stanie rozwalić nawet najtrwalszą relację? I wreszcie - czy o rodzinie muszą świadczyć więzy krwi? Fabuła i styl Powieść Jensen czyta się niesamowicie szybko? Dlaczego? Po pierwsze dwie perspektywy. Z jednej strony wszystko opowiada nam Laura, a z drugiej jej córka Matilda. Zabieg znany, a jak bardzo pasujący do książki. Często bowiem zdarza się tak, że dwie perspektywy i te same wydarzenia nas nudzą, a tu nie ma te
Czytaj więcej

Pamuk - Biały zamek

Kiedyś usłyszałam zdanie, że Orhana Pamuka albo się kocha i go czyta, albo się go nie znosi, nie rozumie i odkłada. Zdecydowanie należę do drugiego typu czytelników, bo umęczyłam się okropnie, chociaż inteligencja mi nie szwankuje, rozumiem, co chciał nam przekazać autor, lecz niestety, forma nie ta... Pewien Wenecjanin trafia do Hodży, który jest do niego bardzo podobny. Ma uczyć go astronomii, filozofii, ratuje miasto przed dżumą, dzięki czemu Hodża może zostać pomocnikiem Padyszacha. A tymczasem bliska jest klęska pod Wiedniem, a Hodża, człowiek o umyśle otwartym zaczyna cierpieć, że nikt go nie rozumie i wszyscy wierzą w przesądy. Autor pragnął zmusić czytelnika - tak samo jak Wenecjanin Hodżę - do autoanalizy, do przesiąknięcia zachodem, do bycia otwartym. W pewnym momencie mamy tu zamianę ról, Turek chce być Wenecjaninem, a Wenecjanin Turkiem. Mnie jednak wszystko w pewnym stopniu się pomieszało i zaczęłam zastanawiać się, kto tu jest kim... Rozumiem, że Pamuk przedstawił pogląd,
Czytaj więcej