Login - Tomasz Lipko

Jak opowiedzieć o książce, która jest tak zła, że doczytuje się z trudem do ostatniej strony? Może właśnie wprost. Uprzedzę pytanie, dlaczego czytałam, skoro było to aż tak złe? Czytałam, bo kupiłam. Za moje własne pieniądze... Dlatego ukarałam się i przemęczyłam.

Ksiądz Bartłomiej ma za zadanie pochować zmarłego Krzysztofa Oliwę. Zanim to jednak nastąpi, musi wraz z jego córką, Karoliną, zwaną przez wszystkich Donicą, wyciągnąć z ciała nieboszczyka czip, na którym zapisane są wszystkie tajemnice ludzkości.

Fabuła i styl
Zacznijmy od plusów, są dwa:
pierwszym jest styl, pod względem stylistycznym, językowym, interpunkcyjnym wszystko jest okej. Po drugie części posiadające tytuły siedmiu grzechów głównych. Całkiem dobry pomysł. Ale reszta?...
Narracja książki jest pierwszoosobowa. Właściwie każde wydarzenie opowiada nam ksiądz Bartłomiej. Wulgaryzmów, seksu, korupcji i innych tego typu spraw jest tu tyle, że gdyby usunąć choćby tylko  te pierwsze, powieść miałaby mniej stron. Przynajmniej o 3/4. Poza tym, czy naprawdę wszyscy muszą tak kląć, wyzywać, pić, co godzinę mocny alkohol, opowiadać o masturbacji i seksie na biurku? No i te absurdalne sceny. Ksiądz krojący skalpelem trupa w prosektorium tylko po to, żeby wyjąć jakiś śmieszny czip... Miałam wrażenie, że "Login" to zlepek słów i scen totalnie oderwanych od siebie. Aż mam ochotę spytać, co autor pił przed napisaniem tego czegoś...

Bohaterowie
Nie ma co się rozpisywać. Wszyscy, jak jeden mąż są: narkomanami, alkoholikami, seksoholikami, łapówkarzami i tego typu. Bluzgają, mają super fury, są ponad prawem i poza nim.

Jeśli naprawdę chcecie zainwestować w czytelnicze śmietnisko, to cóż, wasza wola...

Autor: Tomasz Lipko
Tytuł: "Login"
Wydawnictwo: Wydawnictwo Literackie
Ocena: 1

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

recenzje ponownie

Chyba się uda i recenzje będą się pojawiać. Postaram się, chociaż niczego nie obiecuję, ale niechaj to będzie postanowienie noworoczne. Niech będzie tk, że raz na jakiś czas zjawi się tu post o książce, czy o czymkolwiek. Szczęśliwego nowego roku!              
Czytaj więcej

Jensen - Rodzina

Bardzo dawno nie zarwałam połowy nocki. Tak mnie wciągnęło, że dosłownie tylko malutka część zdrowego rozsądku kazała mi o drugiej odłożyć książkę... Laura w wypadku traci męża. Wraz z siedemnastoletnią córką są zmuszone opuścić dom. Gdy zostają odrzucone przez rodzinę trafiają na farmę, do pewnej wspólnoty, która obiecuje im pomóc. Z czasem Laura zauważa, że wokół niej dzieją się niepokojące rzeczy, a córka staje przeciwko niej. Kto i dlaczego manipuluje Laurą i jej dzieckiem? Czy miłość matki może pokonać wszelkie przeciwności losu? Czy piętrzące się sekrety rodzinne są w stanie rozwalić nawet najtrwalszą relację? I wreszcie - czy o rodzinie muszą świadczyć więzy krwi? Fabuła i styl Powieść Jensen czyta się niesamowicie szybko? Dlaczego? Po pierwsze dwie perspektywy. Z jednej strony wszystko opowiada nam Laura, a z drugiej jej córka Matilda. Zabieg znany, a jak bardzo pasujący do książki. Często bowiem zdarza się tak, że dwie perspektywy i te same wydarzenia nas nudzą, a tu nie ma te
Czytaj więcej

Pamuk - Biały zamek

Kiedyś usłyszałam zdanie, że Orhana Pamuka albo się kocha i go czyta, albo się go nie znosi, nie rozumie i odkłada. Zdecydowanie należę do drugiego typu czytelników, bo umęczyłam się okropnie, chociaż inteligencja mi nie szwankuje, rozumiem, co chciał nam przekazać autor, lecz niestety, forma nie ta... Pewien Wenecjanin trafia do Hodży, który jest do niego bardzo podobny. Ma uczyć go astronomii, filozofii, ratuje miasto przed dżumą, dzięki czemu Hodża może zostać pomocnikiem Padyszacha. A tymczasem bliska jest klęska pod Wiedniem, a Hodża, człowiek o umyśle otwartym zaczyna cierpieć, że nikt go nie rozumie i wszyscy wierzą w przesądy. Autor pragnął zmusić czytelnika - tak samo jak Wenecjanin Hodżę - do autoanalizy, do przesiąknięcia zachodem, do bycia otwartym. W pewnym momencie mamy tu zamianę ról, Turek chce być Wenecjaninem, a Wenecjanin Turkiem. Mnie jednak wszystko w pewnym stopniu się pomieszało i zaczęłam zastanawiać się, kto tu jest kim... Rozumiem, że Pamuk przedstawił pogląd,
Czytaj więcej