Smoleński - Zielone migdały czyli po co światu Kurdowie

Jeśli kupuję reportaż staram się, żeby dotyczył tematu/kraju, którego nie znam. Zawsze to dobrze dowiedzieć się, czegoś nowego.

Kim są Kurdowie? O czym marzą? Jaka jest ich historia? Codzienność?  W co wierzą?

Fabuła i styl
Reportaż Smoleńskiego czyta się szybko, choć mam kilka zastrzeżeń:
po pierwsze autor - jest go za dużo. Lubię reportaże, w których to mieszkańcom jakiegoś kraju, bohaterom oddaje się głos. To oni powinni mówić, opowiadać, a reporter może być jedynie dodatkiem. Tym czasem są tu dygresje, opowiastki, jakieś wtręty autora, które mnie denerwowały.
Po drugie: czas. Historia jest poszatkowana. Właściwie ciężko skupić się nam na konkretnym bohaterze, bo rozdziały są krótkie, nie wiemy konkretnie o czym będziemy czytać, ponieważ pozbawiono ich tytułów.
Nie mniej jednak o Kurdach i Kurdystanie, kraju nie uznawanym przez świat towiedziałam się całkiem sporo. Gdyby nie to, że wymieszane tu wszystko, poplątane i nieujednolicone, naprawdę byłoby dobrze.

Jeżeli chcecie dowiedzieć się o Kurdach czegoś więcej, sięgnijcie.

Autor: Paweł Smoleński
Tytuł: "Zielone migdały, czyli po co światu Kurdowie"
Wydawnictwo: Czarne
Ocena: 4,5

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Aleksandra Marinina - Śmierć i trochę miłości

Z książkami autorki jest zwykle tak, że jak już zacznę czytać, to nie mogę się oderwać. I nie do końca chodzi tu o zagadkę kryminalną (o ja okropna, znowu wiedziałam, kto morduje), bardziej o Anastazję Kamieńską, którą uwielbiam. Zawsze dzięki niej: albo śmieję się w głos albo mam jakieś egzystencjonalne przemyślenia. Anastazja Kamieńska wychodzi za mąż. Ten fakt ją tak stresuje, że zaczyna zachowywać się irracjonalnie. Na domiar złego otrzymuje list, w którym ktoś ostrzega ją, żeby za mąż nie wychodziła, bo pożałuje. W tym samym czasie list dostają też inne kobiety i giną zastrzelone w urzędzie stanu cywilnego. Kto morduje? Czy życie Kamieńskiej jest w niebezpieczeństwie? Czy urlop sprawi, że nie będzie się zajmowała tą sprawą? Fabuła i styl Te kryminały po prostu się dobrze czyta. Wszystko ma tu sens, to jedne z tych książek, w których można się zatracić, żeby jak najszybciej dowiedzieć śe, kto zabija i dlaczego to robi. I chociaż ja wiedziałam, kto, to kolejny raz przepadłam. Dlacze...
Czytaj więcej

Moralność pani Dulskiej - Gabriela Zapolska

Istnieją książki o tematyce ponadczasowej. Taką z całą pewnością jest dramat Gabrieli Zapolskiej "Moralność pani Dulskiej". Dulska wraz z mężem, dziećmi i służbą zamieszkuje duże mieszkanie w kamienicy. Kobieta żyje w przeświadczeniu, że własne brudy pierze się we własnym gronie, jest również przekonana o tym, że jej rodzina to wzór cnut i u niej w domu wszystko jest w porządku. Sytuacja jednak wymyka się spod kontroli, gdy służąca zachodzi w ciążę z jej synem, a w powietrzu wisi mezalians. Fabuła i styl "Moralność pani Dulskiej" dzieli się na trzy akty, a akty na poszczególne sceny. Nie ukrywam, czyta się bardzo szybko i dziwi mnie to, że nie była to moja szkolna lektura. Dialogi bohaterów są doskonałe i inteligentne i mimo, że książka została wydana w 1906 roku jej tematyka jest tak ponadczasowa i dzisiejsza, że momentami miałam wrażenie, jakbym czytała o kimś, kogo doskonale znam. Bohaterowie Pani Dulska to kobieta obłudna. Jedyne, co potrafi, to pokrzykiwanie na...
Czytaj więcej

Brunatna kołysanka. Historie uprowadzonych dzieci - Anna Malinowska

To nie będzie typowa recenzja. To będą raczej przemyślenia. Właśnie zamknęłam książkę i mam ich... może nie dużo, ale na pewno tłoczą się w mojej głowie. Mogłabym to napisać jutro, ale zapewne wtedy nie byłoby to już tak świeże jak dziś... Czym był lebensborn? Czy kilkuletnie dziecko może zapomnieć język ojczysty i rodziców? Jak odnaleźć się w nowej rzeczywistości? Czy po przejściu przez niemiecki sierociniec, a niejednokrotnie później przez dom dziecka w Polsce można komuś zaufać? Kim był Roman Hrabar? Ten reportaż kosztował mnie wiele emocji. Często przerywałam lekturę, żeby odetchnąć, przemyśleć, spróbować chociaż przez moment postawić się w sytuacji opisanych przez autorkę ludzi. W okrutny sposób dzieci odrywano od rodziców. Wmawiano im, że nie są już Polakami, ale Niemcami. Kolor włosów i oczu, rozstaw oczu, obwód głowy, to były wyznaczniki aryjskości. A potem sierociniec, zakaz mówienia po polsku, bicie, głód i nowi rodzice (jeżeli się tacy zgłosili). W nowych domach dzieci częst...
Czytaj więcej