Domek nad morzem - Maria Ulatowska
Wiecie jak to jest z romansidłami. Człowiek czyta i niby wie, że to będzie proste, łatwe i przyjemne. Ale z drugiej strony zawsze jest ta nadzieja, że może uda się trafić na takie, które tak całkowicie banalne nie będzie.
Ewa Brzozowska powtarza sobie od dziecka, że musi być silna i dzielna. Życie jej nie rozpieszcza, a w tym, żeby jakoś przetrwać i nie zwariować pomaga jej pamiętnik i marzenie, żeby mieć domek nad morzem i córeczkę. Czy uda się je zrealizować?
Fabuła i styl
Jedyny plus to taki, że naprawdę styl tej powieści jest niezły. Nawet mogłabym powiedzieć, że literacki. Narracja trzecioosobowa przenika się z pamiętnikiem Ewy i uważam, że jest to bardzo dobry zabieg.
Tylko, co z tego, gdy przychodzi czas na minusy?
Po pierwsze: czas. Historia toczy się od 1948 roku do 2004. Autorka gna z bohaterami z prędkością światła. Nie zdążymy przyzwyczaić się do tego, kto i kiedy się urodził, a ten ktoś nagle umiera.
Po drugie: tło. Przez 56 lat opowieści naprawdę tyle się zdarzyło. Mówiąc tyle mam na myśli historię choćby Polski. A bohaterowie w niczym nie uczestniczą, nic ich nie dotyczy, niczym się nie interesują. Oni tylko czytają książki i rozwiązują problemy z taką prostotą i łatwością, że tylko pozazdrościć. A szkoda, że tak to wygląda, że nie było ani tła, ani problemów, jakie mogli mieć ludzie w PRL, bo akcja powieści toczy się w Trójmieście, Warszawie i Bydgoszczy. Naprawdę można by coś z tego wyciągnąć.
Bohaterowie
Ewa, dzielna i silna od małego, kobieta która marzy o własnej, szczęśliwej i kochającej się rodzinie.
Maciej, "brat" Ewy, mężczyzna przystojny, zdolny i spełniający każdą zachciankę "siostry".
I właściwie o każdym mogłabym pissać w samych superlatywach, bo bohaterowie w powieści Ulatowskiej są czyści jak łza.
Jeśli chcecie lektury niewymagającej, a idealnej do pociągu, polecam.
Autor: Maria Ulatowska
Tytuł: "Domek nad morzem"
Wydawnictwo: Pruszyński i S-ka
Ocena: 3,5
Ewa Brzozowska powtarza sobie od dziecka, że musi być silna i dzielna. Życie jej nie rozpieszcza, a w tym, żeby jakoś przetrwać i nie zwariować pomaga jej pamiętnik i marzenie, żeby mieć domek nad morzem i córeczkę. Czy uda się je zrealizować?
Fabuła i styl
Jedyny plus to taki, że naprawdę styl tej powieści jest niezły. Nawet mogłabym powiedzieć, że literacki. Narracja trzecioosobowa przenika się z pamiętnikiem Ewy i uważam, że jest to bardzo dobry zabieg.
Tylko, co z tego, gdy przychodzi czas na minusy?
Po pierwsze: czas. Historia toczy się od 1948 roku do 2004. Autorka gna z bohaterami z prędkością światła. Nie zdążymy przyzwyczaić się do tego, kto i kiedy się urodził, a ten ktoś nagle umiera.
Po drugie: tło. Przez 56 lat opowieści naprawdę tyle się zdarzyło. Mówiąc tyle mam na myśli historię choćby Polski. A bohaterowie w niczym nie uczestniczą, nic ich nie dotyczy, niczym się nie interesują. Oni tylko czytają książki i rozwiązują problemy z taką prostotą i łatwością, że tylko pozazdrościć. A szkoda, że tak to wygląda, że nie było ani tła, ani problemów, jakie mogli mieć ludzie w PRL, bo akcja powieści toczy się w Trójmieście, Warszawie i Bydgoszczy. Naprawdę można by coś z tego wyciągnąć.
Bohaterowie
Ewa, dzielna i silna od małego, kobieta która marzy o własnej, szczęśliwej i kochającej się rodzinie.
Maciej, "brat" Ewy, mężczyzna przystojny, zdolny i spełniający każdą zachciankę "siostry".
I właściwie o każdym mogłabym pissać w samych superlatywach, bo bohaterowie w powieści Ulatowskiej są czyści jak łza.
Jeśli chcecie lektury niewymagającej, a idealnej do pociągu, polecam.
Autor: Maria Ulatowska
Tytuł: "Domek nad morzem"
Wydawnictwo: Pruszyński i S-ka
Ocena: 3,5
Komentarze
Prześlij komentarz