Bez przedawnienia - Tomasz Kin

Lubię czytać o prawdziwych, kryminalnych sprawach. Zawsze poruszają mnie dużo bardziej, niż te, które opisywane są w kryminałach. To normalne, ponieważ wiem, że te, o których opowiada książka Tomasza Kina zdarzyły się naprawdę.

Co to jest daktyloskopia? Kto i dlaczego morduje? Czy da się wyjaśnić zbrodnie sprzed kilkudziesięciu lat?

Fabuła i styl
Po pierwsze wstęp. Autor opisuje, dlaczego zainteresował się tematem niewyjaśnionych zbrodni. Raz, że mnie to przekonuje, dwa, że zabrał się do tego rzetelnie, a piękne rozpoczęcie nie było tylko obietnicą  bez pokryciaczegoś dobrego.
Po drugie sprawy. Świetnie opisane, chociaż czasami z makabrycznymi szczegółami, ale  z ogromnym szacunkiem dla ofiar.
po trzecie wywiady. Książkę wzbogacają rozmowy z różnymi policjantami. Opowiadają oni o swojej pracy, o technologii, która rozwinęła się przez te wszystkie lata, o tym, że czasami szukanie mordercy przypomina szukanie igły w stogu siana.

Jeśli lubicie czytać o prawdziwych zbrodniach i o tym, jak w rzeczywistości wygląda praca policjanta, naprawdę warto!

Autor: Tomasz Kin.
Tytuł: "Bez przedawnienia".
Wydawnictwo: Axel Springiel.
Ocena: 5,5.

Komentarze

  1. Unknown14 maja 2018 05:18

    Póki co mam do przeczytania "Bestię", książkę, która również opowiada o prawdziwych zbrodnia, więc tę, o której piszesz póki co nie przeczytam, ale kto wie, może kiedyś?
    Buziaki :*

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. ela_k14 maja 2018 10:08

      Przede mną jeszcze książka Michalewicz, tak, którą kupiłyśmy razem. Z tego, co widziałam, to zupełnie inny styl, mam nadzieję, że równie rzetelna.
      :*

      Usuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Aleksandra Marinina - Śmierć i trochę miłości

Z książkami autorki jest zwykle tak, że jak już zacznę czytać, to nie mogę się oderwać. I nie do końca chodzi tu o zagadkę kryminalną (o ja okropna, znowu wiedziałam, kto morduje), bardziej o Anastazję Kamieńską, którą uwielbiam. Zawsze dzięki niej: albo śmieję się w głos albo mam jakieś egzystencjonalne przemyślenia. Anastazja Kamieńska wychodzi za mąż. Ten fakt ją tak stresuje, że zaczyna zachowywać się irracjonalnie. Na domiar złego otrzymuje list, w którym ktoś ostrzega ją, żeby za mąż nie wychodziła, bo pożałuje. W tym samym czasie list dostają też inne kobiety i giną zastrzelone w urzędzie stanu cywilnego. Kto morduje? Czy życie Kamieńskiej jest w niebezpieczeństwie? Czy urlop sprawi, że nie będzie się zajmowała tą sprawą? Fabuła i styl Te kryminały po prostu się dobrze czyta. Wszystko ma tu sens, to jedne z tych książek, w których można się zatracić, żeby jak najszybciej dowiedzieć śe, kto zabija i dlaczego to robi. I chociaż ja wiedziałam, kto, to kolejny raz przepadłam. Dlacze...
Czytaj więcej

Moralność pani Dulskiej - Gabriela Zapolska

Istnieją książki o tematyce ponadczasowej. Taką z całą pewnością jest dramat Gabrieli Zapolskiej "Moralność pani Dulskiej". Dulska wraz z mężem, dziećmi i służbą zamieszkuje duże mieszkanie w kamienicy. Kobieta żyje w przeświadczeniu, że własne brudy pierze się we własnym gronie, jest również przekonana o tym, że jej rodzina to wzór cnut i u niej w domu wszystko jest w porządku. Sytuacja jednak wymyka się spod kontroli, gdy służąca zachodzi w ciążę z jej synem, a w powietrzu wisi mezalians. Fabuła i styl "Moralność pani Dulskiej" dzieli się na trzy akty, a akty na poszczególne sceny. Nie ukrywam, czyta się bardzo szybko i dziwi mnie to, że nie była to moja szkolna lektura. Dialogi bohaterów są doskonałe i inteligentne i mimo, że książka została wydana w 1906 roku jej tematyka jest tak ponadczasowa i dzisiejsza, że momentami miałam wrażenie, jakbym czytała o kimś, kogo doskonale znam. Bohaterowie Pani Dulska to kobieta obłudna. Jedyne, co potrafi, to pokrzykiwanie na...
Czytaj więcej

Brunatna kołysanka. Historie uprowadzonych dzieci - Anna Malinowska

To nie będzie typowa recenzja. To będą raczej przemyślenia. Właśnie zamknęłam książkę i mam ich... może nie dużo, ale na pewno tłoczą się w mojej głowie. Mogłabym to napisać jutro, ale zapewne wtedy nie byłoby to już tak świeże jak dziś... Czym był lebensborn? Czy kilkuletnie dziecko może zapomnieć język ojczysty i rodziców? Jak odnaleźć się w nowej rzeczywistości? Czy po przejściu przez niemiecki sierociniec, a niejednokrotnie później przez dom dziecka w Polsce można komuś zaufać? Kim był Roman Hrabar? Ten reportaż kosztował mnie wiele emocji. Często przerywałam lekturę, żeby odetchnąć, przemyśleć, spróbować chociaż przez moment postawić się w sytuacji opisanych przez autorkę ludzi. W okrutny sposób dzieci odrywano od rodziców. Wmawiano im, że nie są już Polakami, ale Niemcami. Kolor włosów i oczu, rozstaw oczu, obwód głowy, to były wyznaczniki aryjskości. A potem sierociniec, zakaz mówienia po polsku, bicie, głód i nowi rodzice (jeżeli się tacy zgłosili). W nowych domach dzieci częst...
Czytaj więcej