Zajdel - Limes Inferior

Nigdy nie sądziłam, że książki sf potrafią mnie zainteresować. Dodałam na swoją listę bez żadnego przekonania, a raczej z mówieniem sobie, że im później na nią trafię, tym lepiej. Bardzo pozytywnie się zdziwiłam, gdy po kilkunastu stronach nie potrafiłam się oderwać.

Argoland to wielka aglomeracja, w której mieszkają ludzie segregowani według inteligencji. Każdy z chwilą urodzenia dostaje klucz, który jest zarazem dowodem osobistym, kontem bankowym, zegarkiem, kartą bankomatową i tak dalej... Każdy człowiek - bez względu na swoją inteligencję - otrzymuje taką samą liczbę punktów czerwonych, które pozwolą mu kupować podstawowe produkty, im wyższa jednak klasa społeczna, tym można zarobić więcej, punktów zielonych, które pozwalają na znacznie lepsze życie, a gdy jesteś bliżej szczytu hierarchii, zarabiasz punkty żółte pozwalające ci na luksusy. Czy takie społeczeństwo  może być szczęśliwe? Czy inteligencja zawsze idzie w parze ze stanem majątkowym?

Fabuła i styl
To właśnie przemyślenia głównego bohatera sprawiły, że nie potrafiłam odłożyć książki. Wspaniały styl, rozważania na temat czasu, wolności, inteligencji, tego, czym jest prawda, a czym zakłamanie, jak bardzo jesteśmy w stanie wierzyć w to, w co nam każą, to one powodowały moją ciekawość, co będzie dalej i jak właściwie się to skończy. Myślę, że nie ma sensu długie rozważanie tego, jaka jest ta powieść, dla mnie to sf ocierające się o filozofię. To powieść, której potrzebowałam, by zwolnić przed świętami.

Autor: Janusz Zajdel
Tytuł: "Limes inferior"
Wydawnictwo: Bookrage
Ocena: 5

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Aleksandra Marinina - Śmierć i trochę miłości

Z książkami autorki jest zwykle tak, że jak już zacznę czytać, to nie mogę się oderwać. I nie do końca chodzi tu o zagadkę kryminalną (o ja okropna, znowu wiedziałam, kto morduje), bardziej o Anastazję Kamieńską, którą uwielbiam. Zawsze dzięki niej: albo śmieję się w głos albo mam jakieś egzystencjonalne przemyślenia. Anastazja Kamieńska wychodzi za mąż. Ten fakt ją tak stresuje, że zaczyna zachowywać się irracjonalnie. Na domiar złego otrzymuje list, w którym ktoś ostrzega ją, żeby za mąż nie wychodziła, bo pożałuje. W tym samym czasie list dostają też inne kobiety i giną zastrzelone w urzędzie stanu cywilnego. Kto morduje? Czy życie Kamieńskiej jest w niebezpieczeństwie? Czy urlop sprawi, że nie będzie się zajmowała tą sprawą? Fabuła i styl Te kryminały po prostu się dobrze czyta. Wszystko ma tu sens, to jedne z tych książek, w których można się zatracić, żeby jak najszybciej dowiedzieć śe, kto zabija i dlaczego to robi. I chociaż ja wiedziałam, kto, to kolejny raz przepadłam. Dlacze
Czytaj więcej

Moralność pani Dulskiej - Gabriela Zapolska

Istnieją książki o tematyce ponadczasowej. Taką z całą pewnością jest dramat Gabrieli Zapolskiej "Moralność pani Dulskiej". Dulska wraz z mężem, dziećmi i służbą zamieszkuje duże mieszkanie w kamienicy. Kobieta żyje w przeświadczeniu, że własne brudy pierze się we własnym gronie, jest również przekonana o tym, że jej rodzina to wzór cnut i u niej w domu wszystko jest w porządku. Sytuacja jednak wymyka się spod kontroli, gdy służąca zachodzi w ciążę z jej synem, a w powietrzu wisi mezalians. Fabuła i styl "Moralność pani Dulskiej" dzieli się na trzy akty, a akty na poszczególne sceny. Nie ukrywam, czyta się bardzo szybko i dziwi mnie to, że nie była to moja szkolna lektura. Dialogi bohaterów są doskonałe i inteligentne i mimo, że książka została wydana w 1906 roku jej tematyka jest tak ponadczasowa i dzisiejsza, że momentami miałam wrażenie, jakbym czytała o kimś, kogo doskonale znam. Bohaterowie Pani Dulska to kobieta obłudna. Jedyne, co potrafi, to pokrzykiwanie na
Czytaj więcej

Brunatna kołysanka. Historie uprowadzonych dzieci - Anna Malinowska

To nie będzie typowa recenzja. To będą raczej przemyślenia. Właśnie zamknęłam książkę i mam ich... może nie dużo, ale na pewno tłoczą się w mojej głowie. Mogłabym to napisać jutro, ale zapewne wtedy nie byłoby to już tak świeże jak dziś... Czym był lebensborn? Czy kilkuletnie dziecko może zapomnieć język ojczysty i rodziców? Jak odnaleźć się w nowej rzeczywistości? Czy po przejściu przez niemiecki sierociniec, a niejednokrotnie później przez dom dziecka w Polsce można komuś zaufać? Kim był Roman Hrabar? Ten reportaż kosztował mnie wiele emocji. Często przerywałam lekturę, żeby odetchnąć, przemyśleć, spróbować chociaż przez moment postawić się w sytuacji opisanych przez autorkę ludzi. W okrutny sposób dzieci odrywano od rodziców. Wmawiano im, że nie są już Polakami, ale Niemcami. Kolor włosów i oczu, rozstaw oczu, obwód głowy, to były wyznaczniki aryjskości. A potem sierociniec, zakaz mówienia po polsku, bicie, głód i nowi rodzice (jeżeli się tacy zgłosili). W nowych domach dzieci częst
Czytaj więcej