Stein - Sztuka ścigania się w deszczu

Jakich lektur szukamy na grudniowe, zimne wieczory?  Nie, nie, wcale nie kryminałów, szukamy książek, które sprawią, że będziemy umieli się uśmiechać, czasami zastanowimy się nad sensem istnienia, żeby na koniec lektury otrzeć łzę wzruszenia.

Enzo kocha swoją rodzinę. Uwielbia bawić się z małą Zoe, spać przy łóżku Eve, a z Dennisem jeździć samochodami i oglądać z nim telewizję. Jego świat rozpada się, gdy u Eve wykrywają raka mózgu, a mała Zoe przestaje z nimi mieszkać. Historia jak każda inna, ale... Enzo jest psem. Jak skończy się ta opowieść? Czy Zoe wróci do taty i czworonożnego przyjaciela?

Fabuła i styl
Przyznać muszę, że czytałam już książki opowiadane z perspektywy zwierząt. Ale jeżeli autor potrafi to zrobić dobrze, to należy tylko się cieszyć i się zaczytywać. Krótkie rozdziały, z narracją Enza powodują, że naprawdę nie sposób się oderwać.
Bywały momenty,  wktórych śmiałam się w głos, takie, kiedy przestawałam czytać, żeby zapisać sobie jakiś trafny cytat, a przy zakończeniu miałam mokre oczy.
No i dzięki "Sztuce ścigania się w deszczu" dowiedziałam się sporo o wyścigach samochodowych.

Bohaterowie
Na pierwszym planie jest Enzo, bohater-narrator. Pies niezwykle inteligentny, nie pozbawiony jednak swoich zwierzęcych instynktów. Wielu rzeczy, które dzieją się wokół niego zwyczajnie nie rozumie, ale stara się je pojmować na psi sposób. Ma bardzo trafne spostrzeżenia i często usiłuje przekazać coś właścicielowi tylko jak to zrobić, gdy się szczeka, a nie mówi?
Denny, oddany mąż i ojciec. Dla rodziny jest w stanie zrobić wszystko, nawet jeżeli miałaby to być rodzina niepełna, to dla tych, których bardzo kocha potrafi walczyć.
Zoe, córka Dennego i Eve, mądra dziewczynka, nazbyt dorosła jak na swój wiek, ale pragnąca najbardziej na świecie zamieszkać z ukochanym tatą i psem.
Są jeszcze czarne, a raczej dla mnie, szare charaktery. Dziadkowie Zoe, a teściowie Dennego. Pragną oni dobra swojej wnuczki kosztem rozłąki z ojcem i domem. Niestety, nie dowiadujemy się, czy na pewno zrozumieli to, że ingerowanie w miłość ojca do córki było błędem.

Jeżeli chcecie dobrej, wartościowej książki, sięgnijcie!

Autor: Garth Stein
Tytuł: "Sztuka ścigania się w deszczu"
Wydawnictwo: Galaktyka
Ocena: 5

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Aleksandra Marinina - Śmierć i trochę miłości

Z książkami autorki jest zwykle tak, że jak już zacznę czytać, to nie mogę się oderwać. I nie do końca chodzi tu o zagadkę kryminalną (o ja okropna, znowu wiedziałam, kto morduje), bardziej o Anastazję Kamieńską, którą uwielbiam. Zawsze dzięki niej: albo śmieję się w głos albo mam jakieś egzystencjonalne przemyślenia. Anastazja Kamieńska wychodzi za mąż. Ten fakt ją tak stresuje, że zaczyna zachowywać się irracjonalnie. Na domiar złego otrzymuje list, w którym ktoś ostrzega ją, żeby za mąż nie wychodziła, bo pożałuje. W tym samym czasie list dostają też inne kobiety i giną zastrzelone w urzędzie stanu cywilnego. Kto morduje? Czy życie Kamieńskiej jest w niebezpieczeństwie? Czy urlop sprawi, że nie będzie się zajmowała tą sprawą? Fabuła i styl Te kryminały po prostu się dobrze czyta. Wszystko ma tu sens, to jedne z tych książek, w których można się zatracić, żeby jak najszybciej dowiedzieć śe, kto zabija i dlaczego to robi. I chociaż ja wiedziałam, kto, to kolejny raz przepadłam. Dlacze
Czytaj więcej

Moralność pani Dulskiej - Gabriela Zapolska

Istnieją książki o tematyce ponadczasowej. Taką z całą pewnością jest dramat Gabrieli Zapolskiej "Moralność pani Dulskiej". Dulska wraz z mężem, dziećmi i służbą zamieszkuje duże mieszkanie w kamienicy. Kobieta żyje w przeświadczeniu, że własne brudy pierze się we własnym gronie, jest również przekonana o tym, że jej rodzina to wzór cnut i u niej w domu wszystko jest w porządku. Sytuacja jednak wymyka się spod kontroli, gdy służąca zachodzi w ciążę z jej synem, a w powietrzu wisi mezalians. Fabuła i styl "Moralność pani Dulskiej" dzieli się na trzy akty, a akty na poszczególne sceny. Nie ukrywam, czyta się bardzo szybko i dziwi mnie to, że nie była to moja szkolna lektura. Dialogi bohaterów są doskonałe i inteligentne i mimo, że książka została wydana w 1906 roku jej tematyka jest tak ponadczasowa i dzisiejsza, że momentami miałam wrażenie, jakbym czytała o kimś, kogo doskonale znam. Bohaterowie Pani Dulska to kobieta obłudna. Jedyne, co potrafi, to pokrzykiwanie na
Czytaj więcej

Brunatna kołysanka. Historie uprowadzonych dzieci - Anna Malinowska

To nie będzie typowa recenzja. To będą raczej przemyślenia. Właśnie zamknęłam książkę i mam ich... może nie dużo, ale na pewno tłoczą się w mojej głowie. Mogłabym to napisać jutro, ale zapewne wtedy nie byłoby to już tak świeże jak dziś... Czym był lebensborn? Czy kilkuletnie dziecko może zapomnieć język ojczysty i rodziców? Jak odnaleźć się w nowej rzeczywistości? Czy po przejściu przez niemiecki sierociniec, a niejednokrotnie później przez dom dziecka w Polsce można komuś zaufać? Kim był Roman Hrabar? Ten reportaż kosztował mnie wiele emocji. Często przerywałam lekturę, żeby odetchnąć, przemyśleć, spróbować chociaż przez moment postawić się w sytuacji opisanych przez autorkę ludzi. W okrutny sposób dzieci odrywano od rodziców. Wmawiano im, że nie są już Polakami, ale Niemcami. Kolor włosów i oczu, rozstaw oczu, obwód głowy, to były wyznaczniki aryjskości. A potem sierociniec, zakaz mówienia po polsku, bicie, głód i nowi rodzice (jeżeli się tacy zgłosili). W nowych domach dzieci częst
Czytaj więcej