Czarna wołga. Kryminalna historia PRL - Przemysław Semczuk

Pamiętam, że pierwszy raz o czarnej wołdze usłyszałam w dzieciństwie. Nie wiem, w jakim kontekście i dlaczego mi o tym powiedziano, jedno jest pewne, zastanawiałam się długo, czy ona jeszcze jeździ i czy mnie też kiedyś porwie.
A teraz, kiedy zobaczyłam tytuł książki Przemysława Semczuka, po prostu musiałam przeczytać!

Przestępstwo, to nie tylko morderstwo, to także kradzież, fałszerstwo, wyłudzenie, czy pobicie. Jakich przestępstw dopuszczali się Polacy w PRL-u? Czy milicja zawsze była nieudolna? Czy możliwe jest zabójstwo dla kilku złotych?

Fabuła i styl
Czytałam już jedną książkę Przemysława Semczuka. Bardzo mną wstrząsnęła historia "Wampira z Zagłębia". Tym razem także były zbrodnie, które wywoływały u mnie przerażenie.
Dwanaście różnych spraw. Możemy dowiedzieć się o porwaniach dzieci w latach pięćdziesiątych i sześćdziesiątych, przeczytać o fałszerzach pieniędzy, o najbardziej okrutnych mordercach kobiet (Karol Kot, czy Zdzisław Marchwicki), czy o tajemniczych zgonach na polskich statkach.
Przeczytałam już kilka książek o zbrodniach popełnianych w PRl-u. Przyznać muszę, że autor jest bardzo rzetelny, a jego styl, który jest reportażowo-sprawozdawczy powoduje, że od książki nie sposób się oderwać.
Bardzo zaskoczył mnie tym, że dotarł do świadków, czy niektórych przestępców. To świadczy o jego dociekliwości. Jednak Semczuk do każdej sprawy podchodzi z delikatnością pamiętając, że rodziny i bliscy wielu ze skazanych na karę śmierci osób nadal żyją.

Jeżeli chcecie przeczytać dobre reportaże, dowiedzieć się czegoś o przestępczym świecie ludowej Polski, to sięgnijcie koniecznie!

Autor: Przemysław Semczuk.
Tytuł: "Czarna wołga. Kryminalna historia PRL".
Wydawnictwo: Znak.
Ocena: 5.

Komentarze

  1. Unknown4 czerwca 2018 03:30

    Po lekturze "Bestii" Magdy Omilianowicz muszę póki co odpocząć od reportaży dotyczących morderstw, zbrodni i wszystkiego, co wydarzyło się naprawdę. Jednak o wiele łatwiej czyta się kryminały :D
    Buziaki :*

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. ela_k16 lipca 2018 11:46

      tak czasami jest, że ma się przesyt jakiegoś gatunku, bo tak wstrząsa. Ja miałam tak po Tochmanie i jego "Jutro narysujemy śmierć", także rozumiem :)

      Usuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Aleksandra Marinina - Śmierć i trochę miłości

Z książkami autorki jest zwykle tak, że jak już zacznę czytać, to nie mogę się oderwać. I nie do końca chodzi tu o zagadkę kryminalną (o ja okropna, znowu wiedziałam, kto morduje), bardziej o Anastazję Kamieńską, którą uwielbiam. Zawsze dzięki niej: albo śmieję się w głos albo mam jakieś egzystencjonalne przemyślenia. Anastazja Kamieńska wychodzi za mąż. Ten fakt ją tak stresuje, że zaczyna zachowywać się irracjonalnie. Na domiar złego otrzymuje list, w którym ktoś ostrzega ją, żeby za mąż nie wychodziła, bo pożałuje. W tym samym czasie list dostają też inne kobiety i giną zastrzelone w urzędzie stanu cywilnego. Kto morduje? Czy życie Kamieńskiej jest w niebezpieczeństwie? Czy urlop sprawi, że nie będzie się zajmowała tą sprawą? Fabuła i styl Te kryminały po prostu się dobrze czyta. Wszystko ma tu sens, to jedne z tych książek, w których można się zatracić, żeby jak najszybciej dowiedzieć śe, kto zabija i dlaczego to robi. I chociaż ja wiedziałam, kto, to kolejny raz przepadłam. Dlacze
Czytaj więcej

Moralność pani Dulskiej - Gabriela Zapolska

Istnieją książki o tematyce ponadczasowej. Taką z całą pewnością jest dramat Gabrieli Zapolskiej "Moralność pani Dulskiej". Dulska wraz z mężem, dziećmi i służbą zamieszkuje duże mieszkanie w kamienicy. Kobieta żyje w przeświadczeniu, że własne brudy pierze się we własnym gronie, jest również przekonana o tym, że jej rodzina to wzór cnut i u niej w domu wszystko jest w porządku. Sytuacja jednak wymyka się spod kontroli, gdy służąca zachodzi w ciążę z jej synem, a w powietrzu wisi mezalians. Fabuła i styl "Moralność pani Dulskiej" dzieli się na trzy akty, a akty na poszczególne sceny. Nie ukrywam, czyta się bardzo szybko i dziwi mnie to, że nie była to moja szkolna lektura. Dialogi bohaterów są doskonałe i inteligentne i mimo, że książka została wydana w 1906 roku jej tematyka jest tak ponadczasowa i dzisiejsza, że momentami miałam wrażenie, jakbym czytała o kimś, kogo doskonale znam. Bohaterowie Pani Dulska to kobieta obłudna. Jedyne, co potrafi, to pokrzykiwanie na
Czytaj więcej

Brunatna kołysanka. Historie uprowadzonych dzieci - Anna Malinowska

To nie będzie typowa recenzja. To będą raczej przemyślenia. Właśnie zamknęłam książkę i mam ich... może nie dużo, ale na pewno tłoczą się w mojej głowie. Mogłabym to napisać jutro, ale zapewne wtedy nie byłoby to już tak świeże jak dziś... Czym był lebensborn? Czy kilkuletnie dziecko może zapomnieć język ojczysty i rodziców? Jak odnaleźć się w nowej rzeczywistości? Czy po przejściu przez niemiecki sierociniec, a niejednokrotnie później przez dom dziecka w Polsce można komuś zaufać? Kim był Roman Hrabar? Ten reportaż kosztował mnie wiele emocji. Często przerywałam lekturę, żeby odetchnąć, przemyśleć, spróbować chociaż przez moment postawić się w sytuacji opisanych przez autorkę ludzi. W okrutny sposób dzieci odrywano od rodziców. Wmawiano im, że nie są już Polakami, ale Niemcami. Kolor włosów i oczu, rozstaw oczu, obwód głowy, to były wyznaczniki aryjskości. A potem sierociniec, zakaz mówienia po polsku, bicie, głód i nowi rodzice (jeżeli się tacy zgłosili). W nowych domach dzieci częst
Czytaj więcej